آداب روزه در رمضان
روزه هم مانند سایر احکام متین اسلام، از حکمت و مصلحت خاصی سرچشمه میگیرد. روایات متعددی با تعبیرهای گوناگون، گوشهای از حکمت نهفته آن را بیان میکند، در زیر به چهار مورد آن اشاره میکنیم:
الف. اخلاص و خودسازی
حضرت زهرا سلام الله علیها فرموده است: «فرض الله الصیام تثبیتاً للاخلاص»[۱] (خداوند، روزه را برای تثبیت اخلاص (در دل مردم) واجب کرده است.)
«صائم» با خودداری از خواستههای نفسانی، فرمان خدا را به اجرا میگذارد و با عالم ملکوت، پیوند معنوی برقرار میکند و چون کارهای حیوانی را رها کرده، درونش صفا و جلا مییابد. همین طور، همگام با امساک از لذات جسمانی، از لذتهای حرام روحانی نیز پرهیز میکند و امتناع میورزد. و از آنجا که روزه عبادتی است که به دلیل «دیدنی» نبودن عمل کمتر میتوان به وسیله آن مرتکب گناه ریا شد و لذا این عمل از اخلاص بیشتری برخوردار است.
ب. تعدیل قوای جسمانی
دستگاههای مختلف بدن درطول یک سال فعالیت شبانهروزی، ممکن است دچار عارضه و فرسودگی با خستگی مفرط گردند که اگر به آنها رسیدگی نشود. آسیب کلی ببیند. از اینرو خداوند حکیم برای حفظ سلامتی و ترمیم و تعدیل قوای جسمانی مؤمن، روزه را واجب کرده است. شاهد این گفتار، سخن حکیمانه رسول خدا(ص) است که فرمود:
ادامه متن را در ادامه مطلب مشاهده نمایید
شریعت و طریقت در حقیقت سلوک عرفانی تشیع
