آداب روزه در رمضان

روزه هم مانند سایر احکام متین اسلام، از حکمت و مصلحت خاصی سرچشمه می‏گیرد. روایات متعددی با تعبیرهای گوناگون، گوشه‏ای از حکمت نهفته آن را بیان می‏کند، در زیر به چهار مورد آن اشاره می‏کنیم:

الف. اخلاص و خودسازی

حضرت زهرا سلام الله علیها فرموده است: «فرض الله الصیام تثبیتاً للاخلاص»[۱] (خداوند، روزه را برای تثبیت اخلاص (در دل مردم) واجب کرده است.)

«صائم» با خودداری از خواسته‏های نفسانی، فرمان خدا را به اجرا می‏گذارد و با عالم ملکوت، پیوند معنوی برقرار می‏کند و چون کارهای حیوانی را رها کرده، درونش صفا و جلا می‏یابد. همین طور، همگام با امساک از لذات جسمانی، از لذت‏های حرام روحانی نیز پرهیز می‏کند و امتناع می‏ورزد. و از آنجا که روزه عبادتی است که به دلیل «دیدنی» نبودن عمل کمتر می‏توان به وسیله آن مرتکب گناه ریا شد و لذا این عمل از اخلاص بیشتری برخوردار است.

ب. تعدیل قوای جسمانی

دستگاه‏های مختلف بدن درطول یک سال فعالیت شبانه‏روزی، ممکن است دچار عارضه و فرسودگی با خستگی مفرط گردند که اگر به آنها رسیدگی نشود. آسیب کلی ببیند. از این‏رو خداوند حکیم برای حفظ سلامتی و ترمیم و تعدیل قوای جسمانی مؤمن، روزه را واجب کرده است. شاهد این گفتار، سخن حکیمانه رسول خدا(ص) است که فرمود:

ادامه متن را در ادامه مطلب مشاهده نمایید